3 Haziran 2008 Salı

Yeniden çocuk olmak...


Biraz geç olmakla beraber projemizi yapmak üzere santralde grup arkadaşlarımızla buluştuk ve bir hafta öncesinden yapmış olduğumuz görüşmeler doğrultusunda bizimle beraber olacak arkadaşlarımızı beklemeye başladık. Hepimiz çok heyecanlıydık çünkü ortaya güzel bir şeylerin çıkmasını istiyorduk. Arkadaşlarımızın hepsinin gelmesiyle önce sohbet ettik, onları daha yakından tanımaya çalıştık ve onların çocuk dünyasının aslında ne kadar da güzel olduğunu daha yakından gördük. Sohbetimiz koyulaştıkça ve onlar da bize alışmaya başladıkça gerginliğimiz biraz olsun azaldı. En az onlar kadar heyecanlı bir şekilde, yeni bir şey yapmanın verdiği coşkuyla “origami” ile kuş yapmayı öğrendik. Arkadaşlarımızın hepsi büyük bir sabır ve özen ile hem kendi kuşlarını yapmaya çalıştılar hem de yapamayan arkadaşlarına yardımcı oldular. (biz de dahil olmak üzere) Sonuç olarak ortaya çok güzel bir şey çıkmış oldu ve çoğu o günün hatırası olmak üzere kuşlarını da yanlarına alıp gittiler. Daha sonra onların önceden hiç oynamadığı bir oyunu onlara öğrettik: Tabu. Bugüne kadar çok kere oynamış olmama rağmen bizden daha başarılı olduklarını gururla söyleyebilirim. O kadar başarılı ve hırslıydılar ki eminim iyi bir eğitim ile hepsi çok iyi yerlere geleceklerdir. Zaten bu projeyi yapmış olmamızın amacı çocukların eğlenerek de bir şeyleri öğrenebilecekleri göstermekti ve onlar bunu fazlasıyla gösterdiler. Bu oyunu bitirip başka bir şey yapmak için bahçeye çıkacağımız esnada bile bu oyunu oynamak istediklerini söylediler. Daha sonra arkadaşlarımız sayesinde, grup arkadaşlarım ve ben çocukluk günlerimize ger döndük. Çocukluğumuzun en güzel oyun araçlarından olan top ile oyunlar oynadık ve yine oturup sohbet ettik. Her güzel şeyin sonunun olduğu gibi bu güzel gün de dolu dolu geçmişti ve arkadaşlarımızın eve gitme vakti gelmişti fakat onlar evlerine gitmek istemiyorlardı=)) Biz de onların ısrarları üzerine onları kıramayarak biraz daha oturup sohbet ettik. Bu proje sayesinde çok şey öğrendiğimizi söyleyebilirim. Öncelikle ortaya koyduğumuz tezimizi başarılı bir şekilde gerçekleştirmiş olmanın gururunu yaşıyoruz. Diğer yandan arkadaşlarımızla beraber çocukluk günlerimize dönüp çok eğlendiğimiz için de çok mutluyuz. Zamanın ne kadar değerli olduğunu ve her günü en güzel ve özel şekilde yaşayıp hayatımıza renk katmamız gerektiğini ve içimizdeki çocuğun aslında halen bizden kopmadığını, arada onu ortaya çıkartıp mutluluğa daha kolay ulaşabileceğimizi artık çok iyi biliyoruz. Daha da önemlisi bu gibi projeler sayesinde artık çevremize karşı daha duyarlı olacağımız kesin.



Hazırlayanlar; Yagmur BASOGLU, Melisa APAK, Nimet ÖZTURK ve Belkıs ÇELIKOGLU Ayrıca projemizi yapmamızda emeği geçen hocalarımız Melda AKBAŞ ve Gözde DURMUS'a sonsuz teşekkür ediyoruz..

Hiç yorum yok: